Τίτλος project: «50 χρόνια μετά, ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ και ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΕΙΡΗΝΗ»
Λίγα λόγια για το project:
Το πρότζεκτ έχει αναπτυχθεί με αφορμή την ενότητα «Αναζητώντας την ΕΙΡΗΝΗ μέσα από … τον ΠΟΛΕΜΟ» που έγινε στα πλαίσια της δράσης του «Δεν Ξεχνώ» στο μάθημα των Ελληνικών. Γενικός σκοπός ήταν να γνωρίσουν τα παιδιά τα γεγονότα που οδήγησαν στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, τις συνέπειες του πολέμου αυτού καθώς και να αναπτύξουν αισθήματα και στάσεις υπέρ της ειρήνης.
Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με διάφορα κείμενα του Κυπριακού Ανθολογίου (Α΄και Β’ μέρος): «Η σπασμένη κούκλα», «Το κλειδί», «Βιώματα – Κύπρος 1974», καθώς και με το άρθρο «Κρατούν τα κλειδιά τους στο Βαρώσι σχεδόν μισό αιώνα» και το ποίημα της εκπαιδευτικού Ρέας Παπαγεωργίου «Θυμάμαι». Μελέτησαν τα κείμενα , εντοπίστηκαν γλωσσικά στοιχεία – «κόλπα των συγγραφέων». Έκαναν έρευνες για κατεχόμενα χωριά της Κύπρου, ρώτησαν δικούς τους ανθρώπους και παρουσίασαν αντικείμενα που έφεραν από τα κατατεχόμενα χωριά τους και πήραν συνεντεύξεις από δικά τους πρόσωπα για το τι θυμούνται από την περίοδο του πρώτου καιρού της προσφυγιάς και τα παρουσίασαν στους συμμαθητές τους.
Με αφορμή το ποίημα της Ρέας Παπαγεωργίου «Θυμάμαι» τα παιδιά εργάστηκαν στις ομάδες τους για να εμπνευστούν ένα δικό τους ποίημα με τίτλο «Θυμάμαι … (Το σπίτι μου το πατρικό)», στο οποίο θα αφηγείται ένα προσφυγόπουλο που τώρα μεγαλώνει στην προσφυγιά. Οι στροφές είχαν θέμα ήρωες και γεγονότα που ήρθαν σε επαφή τα παιδιά μέσα από τα κείμενα που μελέτησαν. Αφού αποφασίστηκε στην ολομέλεια το θέμα της κάθε στροφής, κάθε ομάδα ετοίμασε μια στροφή και παρουσιάστηκαν στην ολομέλεια . Συζητήθηκαν εισηγήσεις και βελτιώσεις.
Στο μάθημα της Τέχνης τα παιδιά εικονογράφησαν τι είναι για αυτά η ειρήνη και ετοίμασαν αφίσες υπέρ της ειρήνης καθώς και ψηφοφορία για αυτήν.
Όταν τα παιδιά έμαθαν για τον διαγωνισμό «Κύπρος-Ελλάδα-Ομογένεια Εκπαιδευτικές Γέφυρες» σκέφτηκαν ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για διάχυση των εργασιών που δημιούργησαν και να στείλουν το μήνυμα και σε άλλα παιδιά ότι ο πόλεμος μόνο δυσάρεστες συνέπειες φέρνει και ότι η μόνη μας επιλογή είναι η ειρήνη! Έτσι, αποφάσιασαν να στείλουν το μήνυμα τους μέσω μίας αφίσας. Στην αφίσα παρουσιάζεται το ποίημα «Θυμάμαι» που δημιούργησαν τα παιδιά και στα αριστερά του η ημερομηνία της τουρκικής εισβολής 1974. Μέσα από τους αριθμούς προβάλλονται κομμάτια από τα σχέδια που δημιούργησαν τα παιδιά στην Τέχνη. Στο κάτω μέρος της αφίσας παρουσιάζονται, με αυθεντική φωτογραφία, πρόσφυγες να εγκαταλείπουν τη γη τους. Η αφίσα περιτριγυρίζεται με περιστέρια από τα σχέδια των παιδιών και ολοκληρώνεται με τον αριθμό 50 και ένα περιστέρι να ψηφίζει ειρήνη από πάνω του. Το μήνυμα που στέλνουμε μέσα από την αφίσα είναι το εξής: Θυμάμαι… Πάντα θυμόμαστε … Ποτέ δεν ξεχνάμε τον τόπο μας, τις ρίζες μας. Σήμερα, 50 χρόνια μετά την τραγωδία του 1974, ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ και ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΕΙΡΉΝΗ! Γιατί η ειρήνη είναι η μόνη μας επιλογή!